THEMA'S / ZONDER DAK

 

 

“Achter het masker van onze wellevende democratieën verbergt zich deze totalitaire doctrine: burger wees productief of sterf, langzaam en geluidloos!”
Patrick Declerck

 

Brussel ving deze winter 3.522 daklozen op
Het winterplan van Brussel heeft 3.522 mensen gedurende in totaal 106.801 nachten onderdak geboden.
Volgens cijfers van Samusocial ging om 2.619 mannen, 386 vrouwen et 517 personen in gezinsverband, kinderen inbegrepen.
De opvangcapaciteit werd met 10 procent opgevoerd tegenover de vorige winter. De duizend opvangplaatsen waren voor 90 tot 100 procent bezet.
Ook het Rode Kruis maakte een balans op. "Er leven steeds meer mensen op straat, en steeds meer vrouwen", aldus woordvoerster Nancy Ferroni. Vrijwilligers van het Rode Kruis stellen vast dat steeds meer daklozen zich tot hun opvangplaatsen richten voor medische zorgen, voor hygiënische kits (met sanitaire en toiletartikelen), voor winterkits (met pull, deken, handschoenen, sjaal, sokken en ondergoed) en voor de bedeling van soep en koffie.
(Belga/RR)

Stijgend aantal straatdoden in Brussel zorgwekkend
Vorig jaar stierven 55 personen in de Brusselse straten. Dat blijkt uit het jaarverslag van Collectief Straatdoden. ‘Hoog tijd voor structurele oplossingen’
Het Collectief Straatdoden telde vorig jaar 55 overlijdens in de straten van onze hoofdstad: 47 mannen en 8 vrouwen. De jongste was 19, de oudste 87.
Volgens het verslag leefde de helft van de overledenen op het moment van hun overlijden op straat. Vijf woonden in een kraakpand, acht hadden en woonst en zes verbleven in een rusthuis.
Het cijfer is zorgwekkend en stijgt elk jaar. Het zijn er vermoedelijk nog veel meer dan 55.
Het staat vast dat het Brussels Gewest met een torenhoge huisvestingsproblematiek kampt die maar moeilijk opgelost raakt.
Er moet werk gemaakt worden van betere toegang tot een woonst. Vandaag is het vijf jaar wachten op een sociale woning. Ook de verhouding tussen uitkering en huur is heel problematisch.’

Oplossing voor daklozenprobleem? Geef hen een dak!
Psycholoog Sam Tsemberis heeft een oplossing voor dakloosheid: hij geeft daklozen onderdak. Klinkt simpel, en dat is het ook, maar het idee zet wel de bestaande logica op zijn kop.
Sam Tsemberis is psycholoog. Een beetje toevallig kwam hij op een revolutionair idee om de daklozen te helpen: hij heeft de daklozen eenvoudigweg een dak gegeven. Dat kan simplistisch lijken, maar daardoor was het probleem van vele daklozen opgelost. "Geef een thuis aan een dakloze en je lost de marginaliteitsproblemen op", verzekert Sam Tsemberis, met wie The Washington Post een ontmoeting had.
Ook experten zijn het erover eens dat de resultaten van de methode verbazend zijn. Zijn methode wordt dan ook al verschillende jaren toegepast in een groot aantal Amerikaanse steden en blijkt uiterst efficiënt en duurzaam. Vorige maand hebben de autoriteiten van de staat Utah zelfs verklaard dat ze het aantal daklozen bijna tot nul herleid hebben.

Huisvesting eerst
Ook al kan het voor een gewone sterveling logisch lijken een dak te geven aan iemand die er geen heeft, is het voor de overheden verre van evident om drugsverslaafden, alcoholici of schizofrenen te huisvesten zonder voorafgaande voorwaarden te eisen. Het is nochtans precies wat Tsemberis voorstelt.
Hulpcentra voor daklozen proberen al jaren beloningssystemen uit te werken: raak af van je verslaafdheid en je krijgt een dak in de plaats. Neem je medicatie en we zullen je raad geven. Het model Tsemberis, "huisvesting eerst", heeft die logica omgedraaid. Volgens de psycholoog heeft een dakloze meer kans om positief te evolueren als hij stabiel gehuisvest is.

Hevig debat
Tsemberis heeft de eerste 139 personen die onmiddellijk opnieuw gehuisvest werden jaren gevolgd. Het bleek dat 85% van die mensen in hun woning zijn gebleven. De psycholoog publiceerde de resultaten van zijn ervaringen in befaamde wetenschappelijke tijdschriften. Hij ontketende daarmee een hevig debat in de hulporganisaties voor daklozen.
Enkele jaren later heeft de federale regering van de VS het model getest op 734 daklozen in 11 steden. Het aantal drugsverslaafden daalde drastisch en de gezondheidskosten verminderden met de helft.
Bovendien kost die methode, hoe vreemd het ook mag lijken, veel minder. In de staat Utah kwamen de gezondheid-, gevangenis- en politiekosten op 20.000 dollar per persoon. Nadat de daklozen opnieuw gehuisvest waren, werd dat bedrag herleid naar 12.000 dollar per persoon.

Zie ook: http://www.armoedebestrijding.be/cijfers_daklozen.htm

Lees hier het artikel ‘Solidar-lost’ van Jan Blommaert (pdf)

Zie ook: PRODUCTIES / BARAKSTAD